Egbert werkt als adviseur bij Wyzer en werkt momenteel aan verschillende projecten. Eén daarvan is project Waterval bij het RIBW K/AM, waarmee hij samen aan de slag ging met collega-adviseur Judith. Het doel van dit project? Cliënten in Beschermd Wonen laten ervaren dat ze inwoner zijn in een wijk en hen laten ontdekken welke mogelijkheden er zijn. Egbert vertelt “Door Covid is de aanpak veranderd, maar de insteek is gebleven. We hebben veranderkundige principes gebruikt om de begeleiders van de cliënten te stimuleren nieuwe en creatieve wegen te zoeken in het activeren, ook in coronatijd.”
Wat was jouw betrokkenheid?
Egbert: “Ik ben betrokken geraakt via RIBW K/AM en de gemeente Haarlem. De gemeente zocht een bestemming voor subsidiegeld van ZonMw om de sociale basis van mensen met een psychische kwetsbaarheid te versterken. En dat paste goed bij jullie visie. Samen met Rob de Jong (red. bestuurder RIBW K/AM) schreef ik een projectplan en zijn we aan de slag gegaan. We hebben dat Waterval genoemd. Nog voordat we goed en wel op weg waren, kwam corona. Het gekke is dat dit het enige project is waar ik aan gewerkt heb, dat beter is geworden door corona. Geen grote bijeenkomsten met veel mensen. Maar heel dichtbij zijn: terug naar het dagelijks leven van cliënten. Wat doen ze elke dag, elke week en hoe sluit je daar bij aan? Zorgen dat het normaal wordt om steeds na te denken over wat er kan in plaats van wat er niet kan. En ook dat zaken mogen mislukken. Maar dat je daarna weer door gaat.”
Collega’s vertellen dat je de simpele vragen stelde die zij soms waren vergeten. Hoe zit dat?
Ik ben nieuwsgierig van aard en heb ook kennis van het sociale domein. En ik weet dus ook wel iets van mensen met uitdagingen. Ik heb veel gevraagd naar hoe mensen hun werk deden, zoveel mogelijk zonder oordeel. En probeerde het daarna zo concreet mogelijk te maken. Als iemand bijvoorbeeld zei: “Ik ben bezig het netwerk te versterken.” Dan vroeg ik wat die persoon daar deze week aan gedaan had. En hoe dat opgevolgd werd. Wat was dan de volgende actie? Dat werd als positief ervaren en gaf energie. Wat heel mooi was om te zien is dat die vragen al snel niet meer uit mijn mond kwamen. De begeleiders waren mij steeds vaker voor. Het doet deugd te zien dat RIBW K/AM deze manier van werken ook op andere plekken in de organisatie laat floreren.”
Waarom werkte het?
“Ik denk dat er bepaalde verlegenheid is om dingen te proberen en te laten mislukken. Er zijn ook altijd beren op de weg. Zoals het geld. Maar dat blijkt vaak helemaal geen punt. Want als je teruggaat in begeleidingsuren, bespaar je geld dat je anders kunt uitgeven. Bijvoorbeeld voor een DJ-cursus.En: ik heb vanaf dag één gezegd: ik ruim met jullie alle beren op. Dat hielp om vertrouwen te geven.
Wat ook hielp is dat we hier een jaar aan konden werken. Dus de lange adem. En we hadden een goede focus op 30 cliënten in beschermd wonen. Daarnaast wordt er soms te groots gedacht. Als je te groot denkt, kun je weinig voortgang zien. Dat sluit aan bij wat de ervaringsdeskundige Ingrid ook zegt. Cliënten krijgen dan het gevoel dat ze in een wachtkamer terecht komen. “
Dit interview verscheen in de nieuwsbrief #6 van het RIBW K/AM ‘Koersen op Waarden’.
