Openheid in contact
Ik zoek een beetje naar het gevoel van beleidsadviseur zijn. Ik heb 14 jaar beleidswerk achtergelaten voor de functie als coördinator. Hoe voelde het ook al weer om aan te sluiten bij een portefeuillehoudersoverleg? Hoe ging het uitwisselen met de leden van een adviesraad ook al weer? Ik kan niet meer terug naar vroeger, omdat ik mijn bagage van de afgelopen vier jaar meeneem. Wat mij de meeste lol geeft is het contact dat ik heb als beleidsadviseur. Ik vond het heel bijzonder om in de eerste week in Gieten elke dag een collega tegen te komen, waarmee ik in Assen heb gewerkt. Contact vind ik als beleidsadviseur noodzakelijk, omdat ik als vertegenwoordiger van een gemeente uiteindelijk beleid maak die gevolgen heeft voor de inwoner.
Ik spreek als beleidsadviseur inwoners, vrijwilligers, professionals, managers en bestuurders. Ik vind het geweldig om naar de betrokkenheid, deskundigheid en drive van al die verschillende partijen te luisteren. Hun drive geeft mij de energie om mijn werk als beleidsadviseur serieus te nemen, zodat ik hun aangedragen vraagstukken vertaal in plannen die voor hen van waarde zijn. Ik ben hen dankbaar dat zij bereid zijn hun vraagstukken en drive met mij te delen.
Onzekerheid bij een nieuw begin
Als sterrenbeeld ben ik leeuw. Aan mij schort het niet aan trots. Ik handel eerst en zie dan wel waar het schip strand. Dat kan zeker in een organisatie, waarin je al 19 jaar rondloopt. Dan zeggen ze gewoon: ‘Oh, dat is Jenny maar.’ Ik heb genoten van het vertrouwen en de waardering van de collega’s, waar ik de afgelopen jaren mee heb gewerkt.
Het is een tijd geleden dat ik mij zo onzeker voelde. Ik reflecteer op wat ik zeg, wat ik mail en hoe ik overkom. Was ik bij mijn eerste werkgever mijzelf of heb ik mij aangepast? Wat is normaal? Wie ben ik en wat ik wil? Nu zij mij toch niet kennen: wat voor gedrag en kleding kan ik achter mij laten en wat ga ik nu anders doen? Dan komt het mooi uit dat winkelen mijn favoriete hobby is.
Een nieuwe baan zorgt kennelijk voor bepaalde onzekerheden. Mijn eerste angst is dat ik een verwende collega ben. Kan ik de feedback van mijn nieuwe onbekende collega’s aan of komt het op mij over als kritiek? Mijn tweede angst is dat ik een dominante professional ben die denkt alles te weten. Tegenwoordig heb ik overal wel een mening over of een oplossing voor. Kan ik de ander nog de ruimte geven om zijn eigen pad te bewandelen? Mijn laatste angst is dat ik het beleidswerk niet meer leuk vind en ik niet meer met de enthousiasme van vroeger kan bijdragen.
Vertrouwen in het leven
Angsten en onzekerheden horen bij het leven. Het hoort volgens mij ook wel bij een nieuwe baan. Mijn voorkeur is met vertrouwen openheid en onzekerheid tegemoet te treden. Ik heb vertrouwen in mijzelf en in mijn collega’s. Het belangrijkste vertrouwen heb ik in het leven. Een ander zou het god, universum of iets tussen hemel en aarde kunnen noemen.
Ik geloof dat het mogelijk is dat de juiste vraagstukken en de juiste mensen op het juiste moment samen komen. Hierdoor ontstaat er positieve energie, waarmee je samen zelfs beren van de weg kunt schuiven en resultaten bereikt die je vooraf niet had kunnen bedenken. Dit is niet wat ik in elke klus nastreef. Elk gevoel dat mij hieraan doet denken, draagt zeker wel bij aan mijn werkplezier. Ik geloof ook dat ik zo aan mijn nieuwe baan en klus ben gekomen.
Tot slot wil ik terug komen op mijn laatste angst of ik het beleidswerk nog wel leuk vind. Ik heb heel veel lol in de gesprekken die ik namens de gemeente Aa en Hunze heb mogen bijwonen en voeren. Ik kan zelfs zeggen dat ik de variatie en ruimte in contact heb gemist. Dit zal zeker een aandachtspunt voor mij blijven in mijn toekomstige opdrachten.
Mijn grootste lol zit in het puzzelen. Daar vertel ik jullie de volgende keer meer over.